بنام خدا

« از غم دوست در این میکده فریاد کشم

داد رس نیست که در هجر رخش داد کشم

شادییم داد,  غمم داد,  وفا داد و جفا

با صفا منت آنرا که به من داد کشم

سالها میگذرند حادثه ها میآیند

انتظار فرج از از نیمه خرداد کشم»

حضرت روح الله خمینی

پیر مرد هشتاد ساله ای که دنیا را نه با بمبهای خوشه ای,  شمیایی , غنی شده از اورانیوم و هسته ای بلکه با متانت و آن ابهت  خیره کننده  الهی به لرزه در آورد هنوز بعد از سالها سخنانش تازه و نمودی از آنچه که در حال حاضر در جهان واقع میشود است .در مطلب زیر که از  صیحفه ارزشمند امام است بر چند موضوع مهم و کلیدی دنیای امروز و حتی راه حلهای آن تاکیید شده است از قلدریهای دیروز و امروز و آینده آمریکا گرفته تا وضعیت لبنان و فلسطین و  دخالت ابر قدرتها در امور داخلی آن که یکی از موضوعات خاص امروز است تا بی تفاوتی و خود باختگی سران کشورهای عربی و  فتنه انگیزی قومی و نژادی  که یکی از تالمات جهان اسلام  است و  ساده ترین راه حل نابودی اسرائیل جعلی که همانا تحریم اقتصادی این مرکز ضد بشری صهیونیسم است تا آینده و فرجام نوکری چون صدام و حتی دلایل اینکه چرا ایران پس از درخواست صلح مکارانه صدام آنرا نپذیرفت . با نگاهی به این سخنان ارزشمند هر انسان هوشمندی به این نکته پی میبرد که انقلاب با همه کمبودها و قصورهایی که در حال حاضر به آن دچار شده مشی کلی دارد که این راه را نه ابر قدرتها با آن سلاحهای ضد بشریشان بلکه تنها خداوند به واسطه بندگان بیدار دل و هوشیار است که به سرانجام خواهد رساند .

« " امریکا در هر نقطه‏اى که دستش برسد مى‏گوید ما براى صلح مى‏خواهیم برویم و لکن فساد ایجاد مى‏کند. نمى‏دانم این مَثَل را شما شنیدید:

 یک بچه، پسر کوچکى بود که یک نفر آدم کریه المنظرکه صورتش جورى بود که بچه‏ها از او مى‏ترسیدند، او بغلش گرفته بود و او از ترس همین آدم گریه مى‏کرد، این مى‏گفت نترس من اینجا هستم، یک کسى به او گفت که آقا این از تو مى‏ترسد، تو این را بگذار زمین، این آرام مى‏شود. حالا اینها، قدرت‏هاى بزرگ، آمده در افغانستان مى‏گوید نترسید ما اینجاییم! در لبنان هم نترسید، ما اینجا هستیم! خوب، این مردم از شما مى‏ترسند، خوب، شما بروید کنار مردم آرام مى‏گیرند. وضع اینطورى است و خدا نکند که سیاستمدارها چاقوکش از کار درآیند. وقتى سیاستمدارى بر طریقه اخلاق انسانى نباشد، این چاقوکش از کار در مى‏آید، اما نه چاقوکش سر محله، چاقوکش‏در یک منطقه وسیع، در دنیا. اینکه در روایت هست که"  اذا فَسَدَالعالِمُ فَسَدَالعالَم‏ "مصداق بالاترش همین‏ها هستند که علماى سیاست هستند، فاسد هستند، عالم را به فساد کشاندند...

بنابراین ما باید توجه به این بکنیم که این قدرت‏هایى که مى‏گویند ما براى صلح آمدیم و مع الأسف در خانه عرب‏ها، عرب‏ها را دارند مى‏کوبند و عرب‏ها نشسته‏اند تماشا مى‏کنند. این ننگ را عرب‏ها کجا مى‏برند که اجانب، کفار آمده‏اند در خانه اعراب، به اعراب تعدى مى‏کنند و اینها نشسته‏اند تماشا مى‏کنند. در صورتى که اینها اگر ده روز راه را بر آنها ببندند، همه‏شان تسلیم مى‏شوند.... لکن اینها نفت‏شان را تقدیم مى‏کنند، آبرویشان را تقدیم مى‏کنند، کشورشان را تقدیم مى‏کنند، ملت‏شان را تقدیم مى‏کنند، براى چه؟ براى یک هواى نفس باطل. دنیا را این هواى نفس دارد از بین مى‏برد.... همه فسادهاى دنیا زیر سر این قدرت‏هاى بزرگ است والّا این کوچک‏ها اهمیتى ندارند.

صدام، مرده بى‏ارزش‏ , صدام دیگر یک مرده‏اى است افتاده آنجا، این اهمیتى ندارد دیگر، لکن اینها دارند فساد مى‏کنند. این هم یکى از فسادهاى آنها بود که این را بازى‏اش دادند و احمقش کردند حمله کرد به ایران و تجاوز کرد به ایران، حالا هم تویش مانده است و نمى‏داند چه بکند. هى فریاد مى‏زند بیایید دیگر صلح کنیم، مى‏خواهد مهلت بگیرد که بعدها شرارت بکند. ما این را بهتر مى‏شناسیم از دیگران، اینطور نیست که این صلح بخواهد، این مى‏خواهد که به اسم صلح مهلت پیدا بکند، دوباره تشکیلاتى درست کند زیادتر و قدرتى پیدا کند زیادتر و دوباره حمله بکند. خوب، با یک همچو چیزى نمى‏شود صلح کرد. کدام انسان است که مى‏تواند با یک دشمنى که با اسلام دشمن است، با خدا دشمن است، با ملت خودش دشمن است، با ملت ما دشمن است، این را مهلت بدهد تا اینکه دوباره تجهیز کند خودش را. قدرت‏ها هم به او کمک بکنند و باز هم افراد پیدا بکند و دوباره حمله بکند به اینجا. این را کسى نمى‏تواند مهلتش بدهد. این باید شرش کنده شود تا این منطقه درست بشود. و عمده شرّ آن ابرقدرت‏هاست و دولت‏هاى منطقه مى‏توانند شر این را از منطقه خودشان بکنند. اگر این دولت‏ها با ملت هاشان دست به هم بدهند، ملت‏ها که حاضرند، دولت‏ها هم تسلیم ملت هاشان بشوند، نمى‏توانند آنها در این منطقه این فسادها را بکنند. اسرائیل نمى‏تواند بیاید اینجا شرارت بکند. لکن مع الأسف خود اینها هستند که راه را باز مى‏کنند براى قدرت‏هاى بزرگ. شما ملاحظه مى‏کنید که در همین منطقه چقدر ثروت هست که دارند ابرقدرت‏ها از اینها مى‏برند، همان نفت چقدر هست که دارند روزى بیست میلیون تقریباً، کشورها از اینجا مى‏برند و مى‏خورند، مع ذلک اینها نشسته‏اند. آنها ریخته‏اند در خانه خودشان، لبنان خانه عرب است، درخانه عرب ریخته‏اند و دارند به خود عرب اینطور جنایت مى‏کنند و ملت عرب نشسته‏اند آنجا و هیچ حرف نمى‏زنند. وقتى پاى ایران پیش مى‏آید مى‏گویند اینها فارس‏اند، اینها خوب، آنها هم که عربند دیگر، شما نه فارس سرتان مى‏شود نه عرب سرتان مى‏شود، دنبال این هستید که چند روز عیاشى بکنید. خوب، این عیاشى تا کى؟ چقدر انسان آبرویش را، حیثیتش را، همه چیزش را بدهد سر عیاشى؟

قدرتهاى بزرگ منشأ تشنجات جهان‏ آن قدرت‏هاى بزرگ هم که شما را عمال خودشان قرار داده‏اند و الآن در لبنان دارند به سر مردم لبنان بیچاره آن کار را مى‏کنند، مع ذلک باید همه‏شان بدانند که مردم نمى‏نشینند گوش کنند تا این کارها بشود. بالاخره همان معنایى که در ایران پیدا شد در جاى دیگر هم پیدا مى‏شود...

چه هم شماها جلوگیرى بخواهید بکنید مردم جانشان به لبشان رسیده است، مردم لبنان جانشان به لبشان رسیده است، مردم فلسطین جانشان به لبشان رسیده و لهذا انتحار مى‏کنند. اگر یک کسى جانش به لبش نرسیده باشد که انتحار نمى‏کند براى اینکه شما را از کار بیرون کند. مردم نمى‏توانند تحمل بکنند، شما یک فکرى بکنید. با زدن و با کشتن و با یغما کردن و با بمباران کردن کار درست نمى‏شود، شما کنار بروید تا مردم کار خودشان را بکنند. راحت بگذارید مردم را. بالاخره مسلمین باید خودشان فکرى بکنند، بیدار بشوند و الّا اینها چاقوکش بین المللى هستند و نمى‏گذارند دنیا آرام باشد مگر اینکه مردم خودشان، مظلومین خودشان به فکر خودشان باشند، مظلومین جهان خودشان به فکر خودشان باشند.» " صحیفه نور    ج‏18   ص 240   

هر چند که سالهاست زندگی را ترک کرده ای لیکن جای تو خالی نیست چگونه ممکن بود که بعد از تو کفتاران بین الملل ملتی را که آنهمه خسارت به منافع و اقتصاد و حیثیت آنان وارد کرد را به زیر نکشند و انتقام آن شکست بزرگ را برای الگو نشدن برای ملتهای دیگر هم که شده نگیرند مگر آنکه کسی با همان قدرت و هوشمندی و از همه مهمتر ایمان به سرانجامی که خداوند وعده داده است پیشوا و سپر بلای این سرزمین نباشد  ؟ و بیچاره و واماندگان حقیقی در این بین کسانی هستند که به جیره ای که برای خوش خدمتی به جنایتکاران بین الملل برایشان مقرر شده  بیشتر ایمان دارند تا به قدرت خداوندیکه مکرارا فرموده است حزب و دسته خداوند پیروزند نه دارو دسته کلاه برداران, اقوا کنندگان و بوقچیان  بی ارزش  صهیونیسم .

در ایامی که ایام فاطمیه مینامند چه زیباست در جستجوی گفتار و رفتار زن رمز آلودیکه گویی باید تا جهان باقیست همچو  یکی از اسرار عالم فاش نشده باقی بماند .

« "ای مردم . من فاطمه هستم پدرم محمد (ص) است اکنون آغاز و پایان امور را برای شما تشریح میکنم و بدانید که دروغ نمیگویم و به خطا نمیروم .ای مردم خدا برای شما پیامبری فرستاد که از خود شما بود . از ناراحتی شما ناراحت میشد و به شما علاقه داشت نسبت به مومنین مهربان و دلسوز بود .....با گروهی از اهل بیت کلمه شهادت را بر زبان جاری ساختید در حالیکه بر لب آتش دوزخ قرار داشتید و برای ستمکاران و زور گویان جرعه ای گوارا و لقمه ای لذیذ و برای جویندگان آتش شعله مناسبی بودید . زیر پای قبایل پایمال میشدید .آب کثیف می آشامیدید ...همیشه ذلیل و خوار دیگران بودید . از قبایل اطرافتان در بیم و هراس بسر میبردید . پس از تمام این بد بختیها خدا به برکت وجود محمد (ص) شما را نجات داد . با اینکه پدرم به شجاعان مردم و گرگان عرب و سرکشان اهل کتاب دچار بود ولی هر چه آتش جنگ را دامن میزدند خدا آنرا خاموش مینمود . هر گاه گردن فرازی از شیاطین سر بر میداشت یا یکی از مشرکین دهان میگشود محمد (ص) بردارش علی (ع) را در گلوگاهشان می افکند . علی هم تا سر و مغز او را با مشت نمیکوفت و پایمالش نمیساخت و آتش تافته اش را با شمشیر خاموش نمینمود از میدان جهاد بر نمیگشت .

برای رضای خدا آن همه سختیها را متحمل میشد و در راه خدا جهاد میکرد . با رسول خدا نزدیک بود ,دوست خدا بود , همواره آماده جهاد بود . او تبلیغ و جهاد میکرد و شما در همان حال در آسایش و خوشی و خوشحالی بسر میبردید و در انتظار فرصت و مترقب خبرهای بد بودید . از برخورد با دشمن اجتناب می ورزیدید و هنگام جنگ فرار میکردید . تا وقتی که خدا پیامبرش را به منزلگاه سایر پیامبران و برگزیدگان انتقال داد کینه های درونی و دورویی شما هویدا گشت . جامه دین فرسوده شد . گمراهان به سخن آمدند فرومایگان سر بر افراشتند و شتر اهل باطل به صدا در آمد و دم خویش بجنباند و شیطان سرش را از کمین گاه بیرون نمود و شما را به سوی خویش دعوت کرد . پس بدون تامل دعوتش اجابت کردید و احترامش نمودید .شما را تحریک کرد به حرکت در آمدید دستور غضب داد غضبناک شدید ....هنوز زخم دل ما خوب نشده و جراحتها التیام نپذیرفته هنوز پیغمبر به خاک سپرده نشده بود که به بهانه ترس از فتنه خلافت را غصب کردید ولی « آگاه باشید که در فتنه داخل شدید و دوزخ کافران را احاطه کرده است » .

آه ! چه شدید و به کجا می روید ؟ در حالیکه کتاب خدا در میان شماست و احکامش هویدا و اوامر و نواهیش واضح است ؟ ...

پیامبران نیز مانند سایر مردم میمیرند . در قرآن میفرماید :

« محمد (ص)  نیست مگر پیامبر خدا که پیش از او هم پیامبرانی آمده و رفته اند .آیا هر گاه بمیرد و یا کشته شود به آیین گذشتگان خود باز میگردید ؟ و هر که به آیین گذشتگان خود باز گردد خدای را ضرر نمیرساند و خدا شاکران را پاداش میدهد »

سخنان مولا علی (ع) بر مزار فاطمه زهرا :

"« ای رسول خدا پس از او آسمان و زمین در منظر گاهم زشت مینماید ,

اندوهم جاودانه شد ,

و شبم در بی خوابی میگذرد .

و غمم پیوسته در دل است ,

تا خدا مرا در جوار تو ساکن کند.

غصه ای دارم که از شدتش دل به خون نشسته

و اندوهی دارم بهت آور

چه زود جمع ما را به پریشانی کشانید و میان ما جدایی افکند

 تنها به سوی خدا شکایت میبرم ....

آه!

آه صبر آرامش بخش و زیباست

و اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود برای همیشه چون معتکفان در اینجا میماندم

و چون فرزند مرده شیون سر میدادم

و سیل آسا میگریستم ....» "