بنام خدا

در آستانه بهار و نوشدن سال

خیابانهایی شلوغ و مغازه ها و بازارهای پر رونق

و آدمهایی با دستهای پر

و دلهایی مملو از شادی نو شدن خانه و دکور و لباس

اما در هیاهوی اینهمه نو شدن قشری  هستند که این روزها برایشان نه روزهای شادی بخش و تحول انگیز بلکه آغاز شرمساری و خجلت  در برابر دیدگان منتظر خانواده شان است .

شاید در دوستان و اطرافیان و اقوام خود نشانی از این قشر دیده باشیم  اگر چشم بینایی داشته باشیم .              

« " با بی اعتنایی از مردم روی مگردان و مغرورانه بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبر مغروری را دوست ندارد .» " آیه 18 سوره لقمان

همگام با زمان بودن و بهره گیری از تکنولوژی روز دنیا خصیصه خوبیست لیکن وقتی به مرز فخر فروشی رسید صورت واقعی از ظلم خواهد بود .

دریابیم حال کسانی را که به هر دلیلی در این روزها دستهایی خالی دارند به خصوص اگر در میان اقوام و دوستان هستند .

دریابیم حال بدهکاری را که میدانیم ادای قرض برای او دشوار است  و سخاوتمندانه  از حق خود گذشت کنیم .

چه میزان از در آمد و حاصل دست رنج  خانواده ما صرف رسیدگی به حال نیازمندان واقعی میشود ؟

« "ای کسانیکه ایمان آورده اید از قسمتهای پاکیزه اموالی که بدست آورده اید و از آنچه از زمین برای شما خارج ساخته ایم انفاق کنید و برای انفاق به سراغ قسمتهای ناپاک نروید درحالیکه خود شما حاضر نیستید آنها را بپذیرید مگر از روی اغماض و کراهت و بدانید خداوند بی نیاز و شایسته ستایش است . »" آیه 267 سوره بقره

آیا میدانیم در آمد خانواده ما زمانی حلال خواهد شد که بخشی از آن به محرومان اختصاص یابد  ؟

آیا شیعه مولا علی علیه السلام میتواند بخیل باشد ؟