اي پادشه خوبان ، داد از غم تنهايي

دل بي تو به جان آمد ، وقت است كه باز آيي

دائم گل اين بستان شاداب نمي ماند

درياب ضعيفان را در وقت توانايي

اي درد تو هم درمان در بستر بيماري

وي ياد تو هم مونس در گوشه تنهايي

در دايره قسمت ، ما نقطه ي تسليميم

لطف آنچه تو انديشي ، حكم آنچه تو فرمايي